در نامه 53 نهج البلاغه امام علی (ع)می فرماید:
اشرار و ادمیان الوده صفت ،دین را به گروگان گرفته اند و به جای بهره جویی از ان در مسیر هدایت و عدالت،از
طریق ان در پی کامجویی و سو استفاده از مردم و عواطف انان هستند.
اشراری که تمییز و تشخیص ان ها برای مردم کوتاه نظر و ظاهر بین ان روزگار دشوار بود .وبه همان تلاوت قران
و خواندن نماز رعایت ظواهر دین از طرف اشرار قانع میشدند و انان را خلیفه و نماینده خدا میپنداشتند.و انچه دل
علی را بدرد میاورد ،قدرت و خلافت نبود .بلکه هجوم مجدد جاهلیت با چهره دینداری و به زندان افکندن حکمت
بود.